مقایسه اثربخشی فیلیال‌تراپی و روش والدگری بارکلی بر کاهش اضطراب و علائم نقص توجه/بیش‌فعالی کودکان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی فیلیال‌تراپی با شیوه والدگری بارکلی بر کاهش اضطراب و علائم نقص توجه/بیش‌فعالی کودکان 7 تا 12 سال صورت گرفته است. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با استفاده از گروه آزمایش و گواه است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان 7 تا 12 سال دارای اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی ساکن در منطقه 4 اصفهان تشکیل دادند که از بین آنها پس از مصاحبه تشخیصی تعداد 45 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در 3 گروه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه علائم نقص توجه/ بیش‌فعالی سواری (1391) و مقیاس تجدید نظر شده اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند (1987) بود. یافته‌ها: نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌های به‌دست آمده نشان داد دو روش درمانی فیلیال‌تراپی و شیوه والدگری بارکلی بر علائم نقص توجه/بیش‌فعالی و نیز اضطراب کودکان مؤثر است، ولی بین اثربخشی دو روش درمانی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتایج مقایسه زوجی نیز نشان داد که فیلیال‌تراپی و روش والدگری بارکلی بر علائم نقص توجه/بیش‌فعالی و اضطراب مؤثر بوده‌اند؛ ولی بین دو روش تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: می‌توان از فیلیال‌تراپی و روش والدگری بارکلی به‌عنوان درمان مکمل برای رفع اضطراب و علائم نقص توجه/ بیش‌فعالی استفاده کرد.